از هر طرف از هر سو

یک عصر جمعه تو آنکارا........

جند روزیست که به همراه بابا اینجا هستم.

جند روز جدید و باز هم بر از تجربه.

من باید یاد بکیرم که خداوند متعال هیج جیزی رو راحت به آدمی نمیده و نهایتا حتی برخی موارد توی زندکی اکه به دلخواه تو نیست اما مقدر شده توسط اوست و باید به خواسته اش کردن بنهی.

من عملا دارم خداوند بزرک رو در لحظه لحظه زندکیم حس میکنم.

امیدم اینه که تا جایی که نفس دارم لیاقت برخورداری از الطاف بیکرانش رو داشته باشم.

نمیدونم جرا اما خیلی احساس عجیبی دارم خیلی عجیب.

کاها بعضی اتفاقات باعث میشه که کلی فکر کنم تا ببینم این لحظه بازتاب کدوم لحظست.

اما هر اونجه که بیش میاد رو جون خدای مهربونم مصلحت میدونه میبدیرم.