از هر طرف از هر سو

آزاد باش........

 

جسارت و نترس بودن تز من در سراسر زندگیم تا به اکنون بوده است.

همیشه باور داشته ام که خداوند متعال رسالت بزرگتری بر دوش بشریت نهاده و نباید این رسالتها با ترس آمیخته شود.

چرا این همه ترس و خود سانسوری....... از دیدن انسانهایی که احساس و فکرشان را سانسور میکنند بیزارم.

دوست دارم خودم باشم...... خوب یا بد همینم و خواهم بود.

همیشه به این اندیشیده ام که بدتر از بد هم وجود دارد و آن انتظار بدتر است.من راه خویش میروم.ممکن است همه مهر تائید بر راهم نزنند اما من همینم که هستم.

من ریا و تزویر و غرور را در خود کشته ام.سعی میکنم پله های کمال را طی کنم.ثروتمند زندگی کنم نه آنکه ثروتمند بمیرم.

ثروتم ، پول و شهرت و زیبایی نیست،باورهایم است،باورهایی که همیشه با آنها بوده ام و خواهم بود.

سعی میکنم از لحظه لحظه زندگی خویش تجربه ببرم هرچند تلخ و هر چند شیرین.

بارها بر این تاکید داشته ام که با محدود کردن انسان امکان خطا کم میشود اما از بین نمیرود.مهم آنست که انسان در آزادی باشد وخطا نورزد،آن هنگام است که جایگاه والای نفس و روح و فکر پدیدار می شود و میتوان با افتخار فریاد زد که من انسانم.خدایم آزاد آفریده و  من آزادم.آزاد از هر بند....آزاد از هرگونه خطا و آزاد از هر زنجیری.......

 

ونسان ونگوک در جایی مینویسد:

بهترین راه شناخت خدا،دوست داشتن بسیاری از چیزها است.

 

پس دوست میدارم هر آنچه که هست و خواهد بود............