انسان هاي بزرگ به آرمانهايشان ميانديشند، آدم هاي معمولي به آرزوهايشان فكر مي كنند و افرادحقيربه مردم

* مردم هميشه درگير و نگران اشتباه ديگران و من در قبولاندن اينكه اشتباه اصل اجتناب پذير زندگي است و انتشار اين نوشته ها ، اشتباهي كه به تجربه اش مي ارزد.

در باور من اصل مهم پذيرش اشتباه است كه تعريف ديگر زندگي است ، پذيرش دلتنگي ها ،كه تعريف ديگر عشق است ، گرچه آنچه مهم است به چشم ديده نمي شود و انچه گفتني است در قلب مي ماند ... تا در سكوت ابراز

شود.من به حضور همين لحظه اي كه اكنون جاريست باور دارم...

من اموخته ام كه از واقعيت آنچه هست نگريزم و حضور خود را در عرصه زندگي با وجود ضعفها و تكرار اشتباهات بپذيرم....

ايران درودي

مريم جان شك نكن آينده از آن كسانيست كه حضور لحظه را باور دارند...